ചവറ്റു കുട്ടയുടെ വിലാപം
------------------------------------------
നിശ്ചലമെങ്കിലും ചേതനയില്ലേലും
ഞാൻ, മാലോകർ തേടും ചവറ്റു കുട്ട.
ഞാനെന്തു ചൊല്ലുവാനെന്നു നിനച്ചിട്ടു ,
കേൾക്കാതെ പോവല്ലെൻ നാട്ടുകാരെ
ശങ്ക തെല്ലൊന്നുമുണ്ടെങ്കിലും കൂട്ടരേ ,
ചെവിയൊന്നു കൂർപ്പിച്ചു കേട്ടിടേണം.
അന്നാളു വീണൊരു കടലാസു കഷണത്തിൽ,
ലോക ദാരിദ്ര്യം വായിച്ചറിഞ്ഞു ഞാൻ .
ഉദരം നിറയ്ക്കാൻ വഴിയേതു കാണാതെ ,
കേഴുന്ന, വയറിന്റെ കാളലുകൾ
കണ്ണീർ കവിൾതട്ടി ചാലുകീറുന്നതും ,
അന്നത്തിനായ് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നതും ,
പിഞ്ചു കുഞ്ഞുങ്ങൾ വാടിക്കരയുന്നു ,
ഒന്നെടുക്കാനൊട്ടു ത്രാണിയില്ലമ്മയ്ക്കു,
പട്ടിണിയായിട്ടു നാളേറെയായെന്നു,
കൊട്ടിപ്പറയുന്നു ഒരു പിടി വറ്റിനായ്‌.
എങ്കിലും പ്രത്യാശ സ്ഫുരണം വമിക്കുന്ന,
വദനം തെളിഞ്ഞുള്ള ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടു ഞാൻ.
ദൂരത്തു പുക കണ്ടു ദേഹണ്ഡമെന്നോർത്തു ,
ആരോ തിരിച്ചങ്ങു അന്നമെന്നോർത്തിട്ടു ,
എത്തിയ മാത്രയിൽ ഞെട്ടിത്തരിച്ചത്രേ,
മാനവൻ കത്തുന്ന ചിതയത്രെ വാസ്തവം,
അവനന്നം കണ്ടിട്ടു നാളേറെയായത്രേ,
പട്ടിണി കൊണ്ടത്രെ നാടുനീങ്ങി.
അന്നം കിട്ടാതെ മാനവർ ചാവുമ്പോൾ ,
കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നഹങ്കര വർഗ്ഗങ്ങൾ
ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ ചർച്ചയ്ക്കു വയ്ക്കുന്നു,
ഉള്ളോരു പട്ടിണി മാറ്റിടാതെ.
നിശ്ചല വസ്തുവാണെങ്കിലും ഞാനപ്പോൾ ,
വായിച്ചതോർത്തു തരിച്ചിരുന്നു.
ഒരു ഭാഗം മാനവർ അന്നവും കിട്ടാതെ,
മറു ഭാഗം മാനവർ അന്നം കളയുന്നു.
എത്രയോ ആളുകൾ അന്നം കളയുവാൻ ,
എന്റടുത്തേക്കെന്നും വന്നടുക്കും .
കാരണമെന്തെന്നറിഞ്ഞു കൂടെങ്കിലും,
കർമമെന്നോർത്തു ഞാൻ സ്വീകരിച്ചു.
അന്നാളൊരു ദിനം നട്ടുച്ച നേരത്തു ,
വന്നാലൊരു മർത്യൻ അന്നം തിരയുന്നു ,
ഉച്ചവെയിലേറ്റു തളർന്നെന്റെ വീപ്പെടെ ,
ഉള്ളു തിരയുന്നു വറ്റുകൾ തിരയുന്നു.
ആളുകൾ കൂവുന്നു, അതാണത്രേ ഭ്രാന്തൻ ,
വഴിയിൽ കിടക്കുന്ന അന്നം എടുത്തൊൻ.
അന്നം കളഞ്ഞവൻ മാന്യനെന്നായപ്പോൾ,
അന്നം എടുത്തവൻ ഭ്രാന്തനായി !!
എന്തേ സമൂഹം ഇങ്ങനെ ചിന്തനം ,
മുദ്രകൾ കുത്തുന്നതിൽ മാത്രമോ ചിന്ത.
മർത്യരെ നോക്കൂ പുറത്തേക്കു നോക്കൂ ,
ലോക ദാരിദ്ര്യം പെരുമ്പറ തീർക്കുന്നു
വിലയേതുമറിയാതെ അന്നം കളഞ്ഞാൽ ,
പഞ്ഞം പറഞ്ഞു നടക്കേണ്ടതായ് വരും
വിത്തിട്ടു നട്ടു നനച്ചു വളർത്തിയ ,
ഭക്ഷണം കൈകൊണ്ടു തൊട്ടു തൊഴുകാതെ,
പുറം കൈകൊണ്ടു തട്ടിത്തെറിപ്പിക്കുമെന്തിനോ,
തൂണിനെപ്പോലും പേടിയില്ലെന്നായോ ?
കാലങ്ങൾ എത്ര കഴിഞ്ഞു പോയെന്നാലും ,
മാനവരത്രെ ബുദ്ധിക്കു മുൻപന്തി,
ഈ ബുദ്ധി മാത്രം കുറച്ചങ്ങെടുത്തിട്ടു ,
മാറ്റണം പട്ടിണി മാലോകരെ,
അന്നം കൊടുക്കുന്ന നേരത്തു കിട്ടുന്ന ,
പുണ്യങ്ങളത്രയും ഏറ്റെടുക്കൂ
മഴ കൊണ്ട് ഞാനും തുരുമ്പെടുക്കും ,
വെയിൽ കൊണ്ട് മങ്ങി ഞാൻ പ്രായമാവും,
എങ്കിലും ഓർക്കുകെൻ ജല്പനങ്ങൾ
അന്നം കളയല്ലേ നാട്ടുകാരെ
നൽകൂ മഹാദാനം...അന്നദാനം .
--------------------------------------------------
നാരായണൻ
------------------------------------------
നിശ്ചലമെങ്കിലും ചേതനയില്ലേലും
ഞാൻ, മാലോകർ തേടും ചവറ്റു കുട്ട.
ഞാനെന്തു ചൊല്ലുവാനെന്നു നിനച്ചിട്ടു ,
കേൾക്കാതെ പോവല്ലെൻ നാട്ടുകാരെ
ശങ്ക തെല്ലൊന്നുമുണ്ടെങ്കിലും കൂട്ടരേ ,
ചെവിയൊന്നു കൂർപ്പിച്ചു കേട്ടിടേണം.
അന്നാളു വീണൊരു കടലാസു കഷണത്തിൽ,
ലോക ദാരിദ്ര്യം വായിച്ചറിഞ്ഞു ഞാൻ .
ഉദരം നിറയ്ക്കാൻ വഴിയേതു കാണാതെ ,
കേഴുന്ന, വയറിന്റെ കാളലുകൾ
കണ്ണീർ കവിൾതട്ടി ചാലുകീറുന്നതും ,
അന്നത്തിനായ് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നതും ,
പിഞ്ചു കുഞ്ഞുങ്ങൾ വാടിക്കരയുന്നു ,
ഒന്നെടുക്കാനൊട്ടു ത്രാണിയില്ലമ്മയ്ക്കു,
പട്ടിണിയായിട്ടു നാളേറെയായെന്നു,
കൊട്ടിപ്പറയുന്നു ഒരു പിടി വറ്റിനായ്‌.
എങ്കിലും പ്രത്യാശ സ്ഫുരണം വമിക്കുന്ന,
വദനം തെളിഞ്ഞുള്ള ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടു ഞാൻ.
ദൂരത്തു പുക കണ്ടു ദേഹണ്ഡമെന്നോർത്തു ,
ആരോ തിരിച്ചങ്ങു അന്നമെന്നോർത്തിട്ടു ,
എത്തിയ മാത്രയിൽ ഞെട്ടിത്തരിച്ചത്രേ,
മാനവൻ കത്തുന്ന ചിതയത്രെ വാസ്തവം,
അവനന്നം കണ്ടിട്ടു നാളേറെയായത്രേ,
പട്ടിണി കൊണ്ടത്രെ നാടുനീങ്ങി.
അന്നം കിട്ടാതെ മാനവർ ചാവുമ്പോൾ ,
കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നഹങ്കര വർഗ്ഗങ്ങൾ
ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ ചർച്ചയ്ക്കു വയ്ക്കുന്നു,
ഉള്ളോരു പട്ടിണി മാറ്റിടാതെ.
നിശ്ചല വസ്തുവാണെങ്കിലും ഞാനപ്പോൾ ,
വായിച്ചതോർത്തു തരിച്ചിരുന്നു.
ഒരു ഭാഗം മാനവർ അന്നവും കിട്ടാതെ,
മറു ഭാഗം മാനവർ അന്നം കളയുന്നു.
എത്രയോ ആളുകൾ അന്നം കളയുവാൻ ,
എന്റടുത്തേക്കെന്നും വന്നടുക്കും .
കാരണമെന്തെന്നറിഞ്ഞു കൂടെങ്കിലും,
കർമമെന്നോർത്തു ഞാൻ സ്വീകരിച്ചു.
അന്നാളൊരു ദിനം നട്ടുച്ച നേരത്തു ,
വന്നാലൊരു മർത്യൻ അന്നം തിരയുന്നു ,
ഉച്ചവെയിലേറ്റു തളർന്നെന്റെ വീപ്പെടെ ,
ഉള്ളു തിരയുന്നു വറ്റുകൾ തിരയുന്നു.
ആളുകൾ കൂവുന്നു, അതാണത്രേ ഭ്രാന്തൻ ,
വഴിയിൽ കിടക്കുന്ന അന്നം എടുത്തൊൻ.
അന്നം കളഞ്ഞവൻ മാന്യനെന്നായപ്പോൾ,
അന്നം എടുത്തവൻ ഭ്രാന്തനായി !!
എന്തേ സമൂഹം ഇങ്ങനെ ചിന്തനം ,
മുദ്രകൾ കുത്തുന്നതിൽ മാത്രമോ ചിന്ത.
മർത്യരെ നോക്കൂ പുറത്തേക്കു നോക്കൂ ,
ലോക ദാരിദ്ര്യം പെരുമ്പറ തീർക്കുന്നു
വിലയേതുമറിയാതെ അന്നം കളഞ്ഞാൽ ,
പഞ്ഞം പറഞ്ഞു നടക്കേണ്ടതായ് വരും
വിത്തിട്ടു നട്ടു നനച്ചു വളർത്തിയ ,
ഭക്ഷണം കൈകൊണ്ടു തൊട്ടു തൊഴുകാതെ,
പുറം കൈകൊണ്ടു തട്ടിത്തെറിപ്പിക്കുമെന്തിനോ,
തൂണിനെപ്പോലും പേടിയില്ലെന്നായോ ?
കാലങ്ങൾ എത്ര കഴിഞ്ഞു പോയെന്നാലും ,
മാനവരത്രെ ബുദ്ധിക്കു മുൻപന്തി,
ഈ ബുദ്ധി മാത്രം കുറച്ചങ്ങെടുത്തിട്ടു ,
മാറ്റണം പട്ടിണി മാലോകരെ,
അന്നം കൊടുക്കുന്ന നേരത്തു കിട്ടുന്ന ,
പുണ്യങ്ങളത്രയും ഏറ്റെടുക്കൂ
മഴ കൊണ്ട് ഞാനും തുരുമ്പെടുക്കും ,
വെയിൽ കൊണ്ട് മങ്ങി ഞാൻ പ്രായമാവും,
എങ്കിലും ഓർക്കുകെൻ ജല്പനങ്ങൾ
അന്നം കളയല്ലേ നാട്ടുകാരെ
നൽകൂ മഹാദാനം...അന്നദാനം .
--------------------------------------------------
നാരായണൻ
