ചവറ്റു കുട്ടയുടെ വിലാപം
------------------------------------------
നിശ്ചലമെങ്കിലും ചേതനയില്ലേലും
ഞാൻ, മാലോകർ തേടും ചവറ്റു കുട്ട.
ഞാനെന്തു ചൊല്ലുവാനെന്നു നിനച്ചിട്ടു ,
കേൾക്കാതെ പോവല്ലെൻ നാട്ടുകാരെ 

ശങ്ക തെല്ലൊന്നുമുണ്ടെങ്കിലും കൂട്ടരേ ,   
ചെവിയൊന്നു കൂർപ്പിച്ചു കേട്ടിടേണം.
അന്നാളു വീണൊരു കടലാസു കഷണത്തിൽ, 
ലോക ദാരിദ്ര്യം വായിച്ചറിഞ്ഞു ഞാൻ .

ഉദരം നിറയ്ക്കാൻ വഴിയേതു കാണാതെ ,
കേഴുന്ന, വയറിന്റെ കാളലുകൾ
കണ്ണീർ കവിൾതട്ടി ചാലുകീറുന്നതും ,
അന്നത്തിനായ് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നതും ,

പിഞ്ചു കുഞ്ഞുങ്ങൾ വാടിക്കരയുന്നു ,
ഒന്നെടുക്കാനൊട്ടു  ത്രാണിയില്ലമ്മയ്ക്കു,
പട്ടിണിയായിട്ടു നാളേറെയായെന്നു,
കൊട്ടിപ്പറയുന്നു ഒരു പിടി വറ്റിനായ്‌.
എങ്കിലും പ്രത്യാശ സ്ഫുരണം വമിക്കുന്ന,
വദനം തെളിഞ്ഞുള്ള ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടു ഞാൻ. 

ദൂരത്തു പുക കണ്ടു ദേഹണ്ഡമെന്നോർത്തു ,
ആരോ തിരിച്ചങ്ങു അന്നമെന്നോർത്തിട്ടു ,
എത്തിയ മാത്രയിൽ ഞെട്ടിത്തരിച്ചത്രേ,
മാനവൻ കത്തുന്ന ചിതയത്രെ വാസ്തവം, 
അവനന്നം കണ്ടിട്ടു നാളേറെയായത്രേ,  
പട്ടിണി കൊണ്ടത്രെ നാടുനീങ്ങി. 

അന്നം കിട്ടാതെ മാനവർ ചാവുമ്പോൾ ,
കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നഹങ്കര വർഗ്ഗങ്ങൾ
ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ ചർച്ചയ്ക്കു വയ്ക്കുന്നു,
ഉള്ളോരു പട്ടിണി മാറ്റിടാതെ.

നിശ്ചല വസ്തുവാണെങ്കിലും ഞാനപ്പോൾ ,
വായിച്ചതോർത്തു തരിച്ചിരുന്നു. 
ഒരു ഭാഗം മാനവർ അന്നവും കിട്ടാതെ,
മറു ഭാഗം മാനവർ അന്നം കളയുന്നു.   

എത്രയോ ആളുകൾ അന്നം കളയുവാൻ ,
എന്റടുത്തേക്കെന്നും വന്നടുക്കും .
കാരണമെന്തെന്നറിഞ്ഞു കൂടെങ്കിലും,
കർമമെന്നോർത്തു ഞാൻ സ്വീകരിച്ചു. 

അന്നാളൊരു ദിനം നട്ടുച്ച നേരത്തു ,
വന്നാലൊരു മർത്യൻ അന്നം തിരയുന്നു ,
ഉച്ചവെയിലേറ്റു തളർന്നെന്റെ വീപ്പെടെ ,
ഉള്ളു തിരയുന്നു വറ്റുകൾ തിരയുന്നു. 

ആളുകൾ കൂവുന്നു, അതാണത്രേ ഭ്രാന്തൻ ,
വഴിയിൽ കിടക്കുന്ന അന്നം എടുത്തൊൻ.
അന്നം കളഞ്ഞവൻ മാന്യനെന്നായപ്പോൾ,
അന്നം എടുത്തവൻ ഭ്രാന്തനായി !!

എന്തേ സമൂഹം ഇങ്ങനെ ചിന്തനം  ,
മുദ്രകൾ കുത്തുന്നതിൽ മാത്രമോ ചിന്ത. 
മർത്യരെ നോക്കൂ പുറത്തേക്കു നോക്കൂ ,
ലോക ദാരിദ്ര്യം പെരുമ്പറ തീർക്കുന്നു
വിലയേതുമറിയാതെ അന്നം കളഞ്ഞാൽ ,
പഞ്ഞം പറഞ്ഞു നടക്കേണ്ടതായ് വരും 

വിത്തിട്ടു നട്ടു നനച്ചു വളർത്തിയ ,
 ഭക്ഷണം കൈകൊണ്ടു തൊട്ടു തൊഴുകാതെ, 
പുറം കൈകൊണ്ടു തട്ടിത്തെറിപ്പിക്കുമെന്തിനോ, 
തൂണിനെപ്പോലും പേടിയില്ലെന്നായോ ?

കാലങ്ങൾ എത്ര കഴിഞ്ഞു പോയെന്നാലും ,
മാനവരത്രെ ബുദ്ധിക്കു മുൻപന്തി,
ഈ ബുദ്ധി മാത്രം കുറച്ചങ്ങെടുത്തിട്ടു ,
മാറ്റണം പട്ടിണി മാലോകരെ,
അന്നം കൊടുക്കുന്ന നേരത്തു കിട്ടുന്ന ,
പുണ്യങ്ങളത്രയും ഏറ്റെടുക്കൂ

മഴ കൊണ്ട് ഞാനും തുരുമ്പെടുക്കും ,
വെയിൽ കൊണ്ട് മങ്ങി ഞാൻ പ്രായമാവും,
എങ്കിലും ഓർക്കുകെൻ  ജല്പനങ്ങൾ 
അന്നം കളയല്ലേ നാട്ടുകാരെ 
നൽകൂ മഹാദാനം...അന്നദാനം .
--------------------------------------------------

                                                 നാരായണൻ 

നിളാ നദി
-----------

ദർശനമാത്രയിൽ പുണ്യം നിറച്ചു,
വർഷകാലം മനസ്സു നിറയ്ക്കും,
ദേവകളത്രയും ആറാട്ടുകേറും,
പൂർണനിലാവിന്റെ സൗന്ദര്യമായ്.

നേർത്ത പവനൻ മന്ദഹാസം കൊടുക്കും,
അക്കരെപ്പാട്ടുകൾ താളത്തിലായ്.
സുഖ ദുഃഖങ്ങളത്രയും ഏറ്റു വാങ്ങും,
ഞാനിതാ നിളയെ നമിച്ചിടുന്നു.

ഇന്നിതാ കാലമാം കുത്തൊഴുക്കിൽ,
മണൽ പോയി പുൽമേടു മാത്രമായി,
പുഴ കാടായ് തീർന്നതും നോക്കി നിൽക്കെ,
നെടുവീർപ്പ് പോലും ആർത്തലച്ചു.

പിച്ചവെച്ചു നടന്ന മണൽത്തരി,
ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ സ്തംഭിച്ചു പോയ്.
നിളതൻ തീരത്തു ജനനം ഭാഗ്യം,
മരണവും അവിടെയെന്നാഗ്രഹവും.
-----------------------------------------------------------
                                                        നാരായണൻ

മഴ കാത്തിരിക്കുന്നോർ
------------------------------------------------------
ഈ വർഷകാലം കഴിഞ്ഞുവെന്നാകിലും,
ഒരു തുള്ളി പോലും കിട്ടിയില്ലവനിക്ക്
കാത്തിരിപ്പൂ നാം ഒരു മഴയ്ക്കെങ്കിലും, 
വേഴാമ്പലിൻ്റെ ജന്മമായ് തീരുന്നു.

പാടങ്ങളെല്ലാം വിണ്ടു കീറുന്നു,
പാതാള ലോകങ്ങൾ പ്രാപ്യമായ്ത്തീരുന്നു
വിത്തിടാറായെന്നു പക്ഷികൾ പാടുമ്പോൾ ,
വാനം അളക്കുന്നു മേഘങ്ങൾ തിരയുന്നു
പാകുന്ന വിത്തുകൾ വേരുറപ്പിക്കാൻ,
ആവാതെ പോവുന്നിതല്ലോ ഭയാനകം.

ബാല്യകാലങ്ങൾ കാത്തിരിക്കുന്നു , കയ്യിൽ -
കടലാസ്സു തോണിയായ് ,പക്ഷെ ചിതലു കേറുന്നതിൽ!
മുത്തച്ഛൻ ഓതിയ മഴക്കാലയോർമകൾ ,
ചിത്തത്തിലോടിക്കളിക്കുന്നു കൗതുകം

പണ്ടാളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവത്രെ ,
മാസങ്ങൾ പലതും മഴ നോക്കിപ്പറയുന്നോർ
പണ്ടാളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവത്രെ,
ഞാറ്റുവേലകൾ മഴ നോക്കിപ്പറയുന്നോർ.

കാരണം തേടിയലഞ്ഞ മർത്യൻ ,
മർത്യനിൽതന്നെയെത്തുന്നിതത്ഭുതം!

മരം വെട്ടുന്നതിൻ മുൻപേ പൂജയ്ക്കെടുത്ത,
നീരില്ലാ പുഷ്പങ്ങൾ കുന്നോളമായി.
ഈർച്ചവാളുകൾ തുരുമ്പെടുത്തീടുന്നു,
കോടാലിയിൽ ചാരി ജന്മവും തീർക്കുന്നു

വൃക്ഷരാജനെ വെട്ടിയെന്നഹങ്കാരമൊക്കെശമിച്ചു,
കിടപ്പിതു ഭൂമിയിൽ, പുൽ തണലുമില്ലാതെ.
ഇല്ലത്രെ മരങ്ങൾ വെട്ടിത്തെളിക്കാനായ്,
കർമങ്ങൾ എല്ലാം പണ്ടേ കഴിഞ്ഞു പോയ്.

കാരണം തേടിയലഞ്ഞ മർത്യൻ ,
മർത്യനിൽതന്നെയെത്തുന്നിതത്ഭുതം!

കാലഘട്ടങ്ങൾ മാറി, ജീവിതം മാറി,
മഴയും മാറി , ഭൂമിതൻ നിറവും മാറി ...
ഇനി നമ്മൾ മാറുക പുതു തലമുറയ്ക്കായി,
നടുവിൻ മരങ്ങളെ ,കാനനം തീർക്കുവിൻ.
-------------------------------------------------------------------------
നാരായണൻ